Auteur: OpaJaap

Ja, mensen, het is weer blauwe maandag. U weet wel, de derde maandag van het nieuwe jaar. Als de nieuwjaarsborrels geweest zijn, en er geen gelukkig nieuwjaar meer gewenst wordt. Dan slaat de somberheid toe.

Bij mij ook, deze keer. Normaal ‘sta ik er boven’, zeg maar, maar deze keer…

Nee, goeie voornemens had ik niet, dus dat vandaag blijkt dat die allemaal onhaalbaar zijn, de motivatie weg is, en het gewone leven weer begonnen is, geldt niet voor mij. Ik zeg immers altijd: Het hele leven is vakantie, je hoeft het alleen maar toe te geven.

Nee, het zit deze keer dieper. Gisteren naar het tiende verjaardagsfeestje geweest van m’n “Spookie”, hartstikke gezellig, geen druppel gedronken, want ik rij niet als ik nog moet drinken.
Waarom word ik dan vanochtend wakker met een Caput Lignium (houten kop) van heb ik jou daar?

Tezamen met de zere strot, reeskak, overal spierpijn en gebrek aan eetlust, kan het maar één ding zijn: een griepje.

Vaccineren tegen de griep geloof ik niet in – trouwe lezers weten dat één van mijn vijanden Ab Osterhaus is – want ik laat me liever niet vrijwillig vergiftgen en de griep die je krijgt is toch altijd een andere, dus: VITAMINE C, en dan bedoel ik niet 2 sinaasappelen, nee, dan bedoel ik om de 6 uur een gram, oftewel per dag zo’n slordige 65 keer de adh, die trouwens nèt genoeg is om de acute scheurbuik tegen te gaan.

Wedden dat ik morgen weer OK ben?
U hoort nog van mij…

Nou jongens, ik heb hem hoor!

Vanochtend voor dag en dauw opgestaan, ongeschoren snel in de kleren en ondertussen koffie zetten. Want zonder koffie kan ik niet naar buiten. Na de eerste bak gauw de jas aan, want, ondanks dat mijn hart tegenwoordig in Limburg ligt, zal ik mijn Hollandse afkomst niet verloochenen. En, ik ben natuurlijk niet de enige die, als het gratis is, een stapje vroeger en harder loopt. Vandaar: in alle vroegte naar de nabijste vestiging van Albert Zaliger, hij ruste in vrede.

Dít vind ik nou eens een goede aktie! Dít is de geest van de eenentwintigste eeuw. Zoals hiernaast als spreuk van de dag wel eens staat: Alles wat niet gegeven wordt, gaat verloren.

En trouwens, komt de ware hebzuchtige aard van sommige mensen boven. Zij die niet begrijpen dat het vijand denken waar onze samenleving helaas nog zo van doordrongen is gedoemd is tot niets te leiden. Zoals Hans Breukhoven, die in de media zowat zat te janken dat hij z’n personeel niet kan betalen als ze de muziek weggeven. Wel, sommige van mijn kennissen hebben meer CD’s in de kast staan dan je bij de eerste de beste Free Record Shop nog in de schappen ziet.

Oké, de muziek valt een beetje tegen, maar dat is niet erg. Je hebt zelf immers gezegd dat het je niet kan schelen wat de mensen er mee doen: “Al gebruiken ze hem als bierviltje”, heb je gezegd. Ik niet, ik heb hem al geript en kan hem zó afspelen.

Nee, Trijn, je bent een toffe meid, jij snapt het. Jij weet dat geven zaliger is dan ontvangen. Zal pappa Huub je wel geleerd hebben, denk ik zo. En, zoals mijn teer beminde echtgenote – Oma Tineke, u kent haar wel – placht te zeggen: De wereld is rond. Met andere woorden, je beloning voor dit gebaar zal groter zijn dan je ooit kon vermoeden.

Er waren wel 31 deelnemers aan de officiële nieuwjaarsduik in Breebronne. Zelf kon ik helaas niet meedoen want ik moest foto’s maken. Kijk en huiver…

Zo, OpaJaap, daar staan we weer. Vlak voor de drempel van het nieuwe jaar.

Ja, wat is dat snel gegaan hè? Ik weet nog van vorig jaar, toen stonden we hier ook.

Wat ik u vragen wilde: wat betekent dat nou eigenlijk, “Epidialoog”?
Is dat zoiets als Oppervlak (epi), Doorzichtig (dia) en Deskundig (loog), een soort doorzichtige oppervlakkige deskundige of moet ik het meer zien als dat je door het oppervlak heen ziet dat ze staan te liegen. Ik heb er op gegoegeld maar dan kom ik alleen maar op ons gesprek van vorig jaar uit…

Nou, dat zit zo: Weet je wat een “epiloog” is?

Ja, dat is een soort nawoord, in een boek bijvoorbeeld.

Juist, en een “dialoog”?

Dat is een tweegesprek.

Juist, en wij houden een tweegesprek bij wijze van nawoord op het afgelopen jaar, dus een epi-dia-loog, leuk hè?

Nou ja, typisch OpaJaap humor, zou ik zeggen, maar, dat moet ik toegeven, u hebt de Nederlandse taal wél weer met een (nutteloos) woord verrijkt!

Ja, vind je?

Nou, even wat serieuzer dan. U heeft, toen u zestig werd, gezegd dat volgens oude Chinese wijzen na “Leren”, “Vechten” en “Oogsten” nu de 20 jaar van “Wijs Worden” aangebroken zijn. Heeft u dit jaar al gemerkt dat u tot een “dieper inzicht” gekomen bent?

Ja, ik denk wel dat ik dat kan zeggen.

Ik denk dat je het leven moet zien als een pastamachine.

Een pastamachine? Hoe zit dat dan?

Nou, dat zal ik zeggen. Let goed op.
De deegmassa die er in gaat, dat is de toekomst, die is nog vormloos, niet gevormd. Daar kan nog alles mee.

En de slierten die er uit komen? Is dat het verleden?

Ja, zo zou je dat kunnen zien. Aan die slierten kan je nix meer veranderen. Je kan ze koken en opeten of weggooien, dat is het dan.

En de pastamachine zélf dan? Hoe moet ik dat zien?

Dat is het heden, het NU. Dáár is het waar het gebeurt, en JIJ staat te draaien, zoals iedereen aan zijn eigen pastamachine staat te draaien, snap je?

Ja, ja, ik begin er iets van te begrijpen… Ik moet zeker goed opletten welk patroonmes ik er in zet, hè Opa? Dat zal, u kennende, wel de conclusie van uw verhaal zijn, toch?

Goed zo, jij snapt het. En, denk er om, je kan niet terugdraaien!
Wou je verder nog iets weten voordat de champagne open kan?

Eh… ja, eh… eigenlijk wel, hoe blijven Oma en u toch zo vitaal? Komt dat alleen door het goede buitenklimaat in Limburg, of is er meer?

Veel sex.

Wat zegt u, praat eens wat harder, Opa?

Bijna elke dag sex.

O ja?

Ja, bijna op maandag, bijna op dinsdag, bijna op woe…

Ja, ja, ik snap het al opa, zo kan ie wel weer. O ja, Doe de groeten aan die lieve Oma, die zóveel van ons allemaal houdt, en zeg haar dat wij ook heel veel van haar houden, want dat is zo, maar dat wist u natuurlijk al, toch?

Ja hoor dat wist ik, maar Oma vindt het best fijn om het te horen! Dát weet ik ook zeker!
Trouwens, ik ga gauw naar haar toe, want je weet wat ze altijd doet vlak voor het nieuwe jaar: schoonmaken, opruimen, verfklusjes afmaken, alles in orde brengen… Kan ik haar misschien nog ergens mee helpen…

Nou, PROOST dan maar, OP 2011!

Het is pas 24 december maar ik durf er een jaarsalaris om te verwedden dat het een witte kerst wordt.
Met inzet van alle krachten die zij in zich heeft is het Tineke gelukt om de buitendeur open te krijgen, zodat ik mijn dagelijkse wandelingetje kon doen.

Gisteren de vuilniszakken weggebracht, het leek wel een poolexpeditie.

Als ik zeg dat het hier sneeuwt, dan vertel ik geen sprookjes, kijk maar naar de foto’s.