Auteur: OpaJaap

Vanaf het eerste begin, mei dit jaar ongeveer, heb ik mij afgevraagd hoe ze die hoge hijskranen in elkaar zetten en uit elkaar halen. Nou, simpel, met een nóg hogere. En als je die niet hebt, dan maak je hem, desnoods met een ‘opzetstukje’.

Die kleine hebben ze – zonder mij eerst toestemming te vragen – een keertje stiekem weggehaald, dus dat heb ik gemist.
Maar vandaag was het raak, dacht ik…

Wastie alleen maar een beetje stuk, wat in de hoogte niet was te maken.

Wordt vervolgd…?

Toen ik hedenmorgen mijn krantje opensloeg (AD) zag ik een paar vreemde artikelen, die mij het bekende één-april gevoel bezorgden.
Nou is het elf oktober, en elf oktober: kikker in je bil dat loopt niet, netzomin als elf oktober verloor Alva z’n bril.

Wat was er aan de hand?

1. Een artikel over kledingstof gemaakt van melk, melk-eiwit om precies te zijn. Het zou lijken op zijde, niet kunnen schimmelen en zéér geschikt voor kleding. Na wat lezen bleek dat het wél was uitgevonden, maar dat niemand het nog kan laten zien.

Maar nog mooier:

2. Orthopedagoog Daniëlle Hendrix leest haar zoon alvast elke dag vijf minuten eerder voor. Ter voorbereiding op de wintertijd. Er staat letterlijk:

De klok gaat pas over bijna drie weken een uur terug.

en verder:

Kinderen die al kunnen klokkijken, kun je een beetje helpen door de klok in hun kamer alvast vooruit te zetten.

En dat doet ze dan door elke dag de klok in de kinderkamer vijf minuten vooruit te zetten, en daarmee het kind ‘foppen’ omdat het dan elke dag vijf minuten eerder naar bed gaat.

Lijkt prachtig, maar ja, als het dan wintertijd wordt, is dat kind inmiddels een uur vroeger naar bed, gaat de klok in de nacht van zaterdag op zondag een uur achteruit, moet ie nog een uur extra slapen…

Nou Daniëlle, maak je borst maar nat, Ruben staat op zondag 30 oktober zo rond een uur of vier aan je bed, wedden?

Wat mij nou zo verbaast is dat Mariëlle, zelf verbonden aan het slaapcentrum van Medisch Centrum Haaglanden – en dus geacht mag worden een professionele slaapadviseur te zijn – kennelijk haar werk zó goed doet dat ze zelf aan het indutten is…

Meid, word wakker!, kan je – door vanaf morgen elke dag de klok vijf minuten terug (achteruit dus) te zetten misschien nog nét voor eind van de maand synchroon worden met de realiteit.

O ja, die Ellen den Hollander van het AD… zal wel een stagiaire zijn, kan nog een hoop leren moet je maar denken.

Wie, zoals ik, de jaren 60 van de vorige eeuw bewust heeft meegemaakt, zal ongetwijfeld ojá zeggen als hij de naam Meester GBJ Hilterman hoort.

Deze ‘buitengwoon erudiete man’ hield elke zondag om klokslag één uur een praatje op de radio. Een causerie heette dat in die tijd.

Bij mij roept de naam onmiddellijk associaties op van gloeiend hete verse groentesoep met vermicelli en balletjes, die ik – stil, want papa wil naar “De toestand in de Wereld” luisteren – zo snel mogelijk probeerde op te eten om weer terug naar mijn Meccano doos te kunnen.

Nou, meester GBJ, zal ik u eens iets over “De toestand in de Wereld” van vandaag de dag vertellen? Schrik niet! Daar gaatie:

• De PTT bestaat niet meer. Aan radiodistributie en geld doen ze al helemaal niet, en aan post, nou ja, ze hebben TNT Post geheten, maar tegenwoordig PostNL. Met een nieuwe slogan: “Morgen is vandaag” om aan te geven dat als je morgen iets post, het vandaag al bezorgd wordt, of zoiets. Terwijl Jan Foudraine ons in 1971 al met zijn boek “Wie is van hout” duidelijk heeft gemaakt met de uitspraak “Vandaag is morgen gisteren” dat er een dag verschil zit tussen gisteren en vandaag zowel als tussen vandaag en morgen.
• De firma Stabilo maakt balpennen voor linkshandigen, moet je je voorstellen, schrijven leren ze tegenwoordig niet meer op school, maar aan de pen ken het niet meer leggen. Zeven Euro 75, zeg maar Fl 17,08. Dat is nog eens wat anders dan een Bic van 50 cent!
• Onze premier, Rutte hiettie, had laatst, vlak voordat hij op vakantie ging, inderhaast een rekenfoutje gemaakt van 50 miljard euro, zeg maar ter waarde van een kleine 7 miljard kratten bier (weliswaar in de bonus en exclusief statiegeld), maar tóch. En dat ie er mee weg komt, Sorry Nederland, zal het niet meer doen… met de kennis van nú, zou ik het tóen anders hebben gezegd, bla bla bla…
• Drie Delftse politieagenten stonden van de week pontificaal levensgroot met hun giechel op de voorpagina van de Delft-katern van de Haagse courant. Omdat ze een paar boeven gevangen hadden, die nota bene nog geen twee honderd meter van het politiebureau vandaan de Schoenenreus overvielen. Bravo, jongens, dat jullie je werk gewoon doen, Prachtig! Dat zie je niet veel meer vandaag de dag.
• Teneinde de debilisering van de huidige samenleving te accentueren staat er op de postzegels tegenwoordig niet meer dat ze bijvoorbeeld 44 cent gekost hebben, maar een 1 of een 2, soort van eenheden postkracht. Een brief: daar moet een 1 op, een dikke brief: een 2! Mooi, kan het rekenonderwijs zich in het vervolg beperken tot getallen onder de 10. En kan PostNL geruisloos de postzegels duurder maken.

Ik moet het hierbij laten, meester, maar ik wil maar zeggen: De toestand in de wereld is er – nadat u er mee opgehouden bent – niet veel beter op geworden…

Of meer compleet: Ceterum autem censeo, Carthaginem esse delendam

Dat was de slotzin in alle toespraken van ene Cato de oude, een politicus van zo’n 150 jaar vóór Christus (zie foto). Ook als hij het verder niet over Carthago had gehad in zijn rede, eindigde hij met deze volzin. In het begin dachten de mensen, wat moet die ouwe toch met Carthago, maar hoe vaker hij het zei, hoe meer het volk ging geloven dat hij gelijk had. Als je tot vervelens toe steeds dezelfde kreten hoort, ga je steeds meer geloven dat het waar is. Ook de jongens van de reclame weten dit.

Wie dit ook weet, is Marissa!

Maanden lang te pas en héél erg veel te onpas kon je ze horen zeggen:
“Ik wil een chiwawa!” Ze bedoelde natuurlijk “Ik wil een chihuahua!”, maar dat verschil kon je niet horen.

Afijn, om kort te gaan (nou ja, Ageeth, 450 kilometer is nogal wat…), net zoals Marco Porcio Caton Major in 146 vc zijn zin kreeg in de slag om Carthago, zo kreeg ook Marissa van den Engel haar zin, zij het 2157 jaar later.

De hond, nou ja, de madurodamhond, zeg maar, is een schat, en als hij niet op schaal was geweest, dan had Oma hem gehouden…

Om met Harm Edens te spreken, gelukkig hebben we de foto’s nog.

Jullie weten hoe Opa Jaap over Openbaar Vervoer denkt?

Heel simpel: Het gaat van een plek waar je niet bent, naar een plek waar je niet heen wil, op een tijdstip dat je niet uitkomt.

Maar ja, in alle kwaads schuilt meestal tòch iets goeds, en daarom het volgende wat ik jullie niet wilde onthouden.

Ik werd namelijk van de week getipt en daarbij gewezen op iets heel moois.
Voor als je het spoor bijster bent, zeg maar.

Klik maar eens op Deze link, en het genieten kan beginnen.